Hanne T'Kindt

Nice girls don't get the corner office. Of net wel?

Vorige week zat ik aan tafel met andere VC's en investeerders. Een lunch vol strategische gesprekken, netwerken, en in alle eerlijkheid ook veel opschepperij. 

En ik voelde me... ongemakkelijk. Niet omdat ik er niet thuishoorde want ik zit vaak genoeg in ruimtes met vooral mannen. Maar hier was het nóg extremer. Die hele setting voelde als een wedstrijd. Alsof ik me moest bewijzen, m'n mannetje moest staan en vooral de juiste dingen moest zeggen om 'mee' te mogen doen in hun wereldje. 

Ergens in dat gesprek dacht ik: fuck it. Ik heb geen zin om deel te nemen aan die wedstrijd. Ik ging volledig op m'n eigen kracht staan. Stelde vragen omdat ik het écht wou weten, en deelde gewoon eerlijk waar ik tegenaan loop zonder schrik te hebben om over te komen als iemand met te weinig kennis van zaken. 

En wat bleek? Da's net wat werkt. Mensen gaan open als jij dat ook bent. Er ontstaat een écht gesprek.

Da's trouwens ook het verhaal van de afgelopen jaren.

Want ik heb lang gedacht dat ik m'n vrouwelijkheid moest wegsteken om serieus genomen te worden. Ik vond dat huilen in een boardmeeting - wat me weleens overkwam tijdens pittige discussies - een teken van zwakte was. Ik schaamde me kapot. Want dat dóé je toch niet als ondernemer?

Maar intussen snap ik: die tranen betekenen gewoon dat ik er écht om geef. Om het bedrijf, om de mensen, om de beslissingen die we nemen. Het is geen zwakte maar wel betrokkenheid.

En wat ik vooral merk: als ik communiceer vanuit de meest oprechte versie van mezelf, dan ontstaat er een soort ruimte. Ruimte om eerlijk te zijn, om elkaar te begrijpen, en om samen naar oplossingen te zoeken in plaats van tegen elkaar te vechten.

Ik vind het nog steeds niet altijd eenvoudig hoor. Dan denk ik "je bent te zacht, te emotioneel, niet assertief genoeg". Maar steeds vaker kies ik ervoor om daar niet naar te luisteren.

Ik loop nu trots rond met m'n roze notitieboekje, op m'n hoge hakken. Niet omdat ik moet bewijzen dat ik "ook kan ondernemen als vrouw", maar gewoon omdat het bij me past.

En net dát - volledig mezelf zijn EN mezelf volledig zijn - blijkt intussen m'n grootste kracht.

Personal branding voor founders die zichtbaar willen worden | Ex-agency founder | Sharing my story

Girlbossed too close to the sun, nu is m'n agenda vol. ☀️

Zo'n 8 weken geleden kwam ik terug van een prachtige wereldreis en startte ik opnieuw. Ik was oprecht doodsbang dat ik geen klanten zou vinden. Dat founders de waarde niet zouden zien van personal branding en dat ik mezelf compleet had overschat.

Maar fast forward naar nu: ik moet tegen potentiële klanten zeggen dat ik geen ruimte meer heb tot februari. Da's wild.

Super cool natuurlijk, maar tegelijk ook wat lastig. Want ik hou van opportuniteiten en eigenlijk doe ik gewoon super graag sales. En ik krijg voortdurend de vraag: "What's next?" Wanneer neem je iemand aan? Waar wil je naartoe met je bedrijf? Komt er een SaaS-tool? Een cursus? Coaching?

To be honest - I'm not sure yet. En dat voelt raar om toe te geven.

Met mijn vorig agency bouwden we het team tot 10 mensen, met alle stress en verantwoordelijkheid die daarbij hoort. Ik heb dat gedaan en ik ben er trots op. Maar ik weet nu ook dat ik dat niet per se opnieuw wil. Die droom van een groot team en veel omzet? Die is een beetje gaan liggen.

Alleen merk ik dat ik mezelf daar actief tegen moet verzetten. Want het is ergens makkelijker om mee te gaan in de grote dromen die anderen voor je hebben, dan om voor jezelf toe te geven dat je dat nu even niet wil. Dat voelt bijna als falen. Alsof "dit is genoeg" geen valide antwoord is.

We nemen zo vanzelfsprekend aan dat succes = meer. Meer klanten, meer mensen, meer omzet. Maar eigenlijk mag je zelf je metrics kiezen. 

Voor mij is succes nu: op zondagavond naar m'n week kijken en denken "ik heb oprecht zin in elke dag". In januari naar het buitenland kunnen vertrekken zonder stress. Niet wakker liggen van loonkosten, sales targets of onderhoud van een kantoor. 

En misschien verandert dat nog hé, en wil ik op een bepaald moment wel iets dat groter is dan ikzelf. Maar voor nu voelt dit precies goed.

M'n impressies zijn (meer dan) gehalveerd. Maar ik maak me er eigenlijk niet druk om.

Van gemiddeld 7 à 10K views naar zo'n 3K per post. Da's toch even slikken als je 't zwart op wit ziet (en je bedrijf gebouwd is op LinkedIn content creëren). 
Voor jou misschien ook?

Wat is er aan de hand? LinkedIn heeft z'n algoritme weer eens aangepast, en on top of that rollen ze nu ook ads uit vanuit je persoonlijke pagina. Ze willen je duwen richting betalen voor bereik, en daarom laten ze je organische content minder zien.

Maar here's the thing: ik krijg nog steeds evenveel profielbezoeken. En de juiste mensen sturen me nog steeds DM's. Dus komt wel goed hoor. 

Mijn advies?
→ Laat je niet verleiden om te betalen voor meer bereik. M'n hypothese: zodra je dat doet, word je geflagged als iemand die daarvoor openstaat. En dan gaat het platform je daar alleen maar harder richting pushen. Ik test 't nog, maar voorlopig: laat die knop effe voor wat 'ie is.
→ Thought leadership frameworks doen 't minder goed. Door AI kan iedereen content maken die je iets bijleert maar heel generiek is. LinkedIn wordt steeds meer een platform waar entertainment en echt zijn telt. 

Wat dan wél werkt? Da's de mens achter het bedrijf laten zien. 
→ Behind-the-scenes van hoe je écht werkt (niet de gepolijste versie)
→ Je twijfels delen, niet alleen je wins
→ Ergens een duidelijk standpunt over innemen en misschien wat tegen schenen schoppen :-) 
→ Verhalen waar je doelgroep zichzelf in herkent

En vooral: geen paniek. Impressies zijn 'n vanity metric. Wat zegt 10K views als de verkeerde mensen je zien? Wat je wil is het juiste bereik bij de juiste doelgroep. En dat meet je niet in impressies, maar in gesprekken, profielbezoeken en DM's.

PS: En om meteen te bewijzen dat behind-the-scenes content werkt: ik post foto's met m'n krulspeld nog in m'n haar. Ge moet het allemaal niet te serieus nemen hé. 🙃

Het is vandaag Dag van de Ondernemer. En ik zie m'n LinkedIn feed vollopen met posts over successen, groeicijfers en nieuwe ambities. Iedereen deelt hun wins, hun volgende stap, hun grotere doelen.

Deze zomer zeilde ik langs kleine eilandjes in Frans Polynesië. En los van de waanzinnige vakantie is er me ook wel iets bijgebleven dat ik graag wil delen.

Mijn ondernemersbrein draaide tijdens de vakantie op volle toeren. Overal waar ik keek, zag ik kansen. Een bar op dat ene eilandje met het mooie strand. Een restaurant met lokale vis. Een ferry dienst tussen de eilanden. Een excursiecentrum voor duiken en snorkelen. De vraag was er, de toeristen kwamen er, de mogelijkheden lagen er letterlijk voor het oprapen. Zelden heb ik ergens gereisd waar er nog zoveel opportuniteiten waren.

Onze schipper was een jonge Fransman die de lokale bevolking goed kende. Op een avond vroeg ik hem: waarom pakken ze die kansen niet? Er is vraag, en er zijn hordes toeristen die véél geld willen uitgeven. Waarom zetten ze niet in op groei? Hij legde me uit "dat ze dat niet willen". 

Maar... waarom niet? Want er liggen toch zoveel mogelijkheden? Meer inkomsten betekent toch meer kansen, meer zekerheid, en daardoor meer vrijheid? 

De lokale bevolking leefde van het fruit aan de bomen, de vissen die ze vingen en de groenten die ze zelf teelden. Ze werkten een paar uur per dag in hun tuin. In het weekend pakten ze hun vissersbootje en gingen ze snorkelen en freediven in de waanzinnige lagunes. Dat was hun leven. 

Ik snapte het oprecht niet. In mijn hoofd was het logisch: als er een kans is, pak je die toch? Als je meer kunt verdienen, doe je dat toch? Groei is toch altijd beter dan stilstand?

Want that's me. Als ik op restaurant ga, doe ik automatisch een gokje hoeveel omzet daar die dag wordt gedraaid. Merk ik ergens iets dat niet goed loopt, dan zie ik meteen een businessopportuniteit. Overal waar ik kom, zie ik kansen. Groei, groei, groei. Altijd.

Maar toen, op het einde van die week, snapte ik het pas. Dat niet iedereen wil wat ik wil. Dat die mensen op die eilandjes niet "minder ambitieus" waren, maar gewoon andere prioriteiten hadden. Dat het mooie van die kleine eilanden net dat ongerepte was, dat niet-commerciële. En dat ze dat wilden behouden.
Als ik er nu aan terugdenk, kom je eigenlijk niet dichter bij 'vrijheid' hé. 

Ik werk met founders die hun personal brand willen uitbouwen om te groeien. Om meer zichtbaarheid, meer klanten, meer impact te hebben. En daar help ik ze graag mee, want ik geloof daar ook in. Maar soms vraag ik me wel af: groei waartoe eigenlijk? En is die constante drang om overal kansen te zien niet ook gewoon... vermoeiend?

Dus vandaag geen post over groter worden of sneller groeien. Maar wel de vraag die ik mezelf blijf stellen sinds die zeiltrip: wat als genoeg ook gewoon genoeg mag zijn?

Ik vertrek binnen 10 dagen voor de 7e keer alleen naar Bali. En toch krijg ik, elke keer opnieuw, vlak voor vertrek ‘een klein paniekske’.

Intussen herken ik het patroon al.

Zo’n 6 weken voor vertrek boek ik vol enthousiasme m'n ticket. Ik doe research naar nieuwe leuke plekjes, stuur m'n vrienden daar een berichtje met wanneer ik precies aankom, regel m'n verblijf en ik tel de dagen af. 

Tot ongeveer twee weken voor vertrek. Dan slaat de paniek toe. Ik wil niks meer horen over Bali, twijfel om te cancellen, en hoor m'n eigen hoofd zeggen: "Is dit nu echt nodig? Kan je niet gewoon normaal doen en thuisblijven?". Het zegt dat ik eenzaam ga zijn (funny, want ik heb intussen een hele vriendengroep daar). En dat ik beter normaal kan doen, m’n leven in België verder kan opbouwen, ... 

En dat duurt eigenlijk tot ik op de luchthaven sta. Vroeger vaak met tranen, nu met wat meer rust. Maar het blijft wel spannend. 

Waarom ik dan toch blijf reizen naar de andere kant van de wereld: 
→ Alleen reizen is de grootste boost voor m'n zelfvertrouwen. Aan mezelf bewijzen dat ik dat kan, it beats any coaching session.
→ De vrijheid om 100% m'n eigen ding te doen. Niet wachten tot iemand met me meegaat, niet afstemmen met iemand anders. Gewoon gaan.
→ De faciliteiten. Goede gyms, fijne hotels, co-workingspaces, dagelijkse massages en ontbijt op het strand.
→ Het tijdsverschil maakt me productief. De voormiddag voor mezelf, 's middags opstarten en rond middernacht werk afsluiten.
→ De zon op m'n gezicht, daar kan weinig tegenop.

Veel mensen denken dat reizen vluchtgedrag is voor mij, of dat kreeg ik vroeger toch vaak te horen. Maar voor mij is het precies het omgekeerde: het is een beetje dichter bij mezelf komen en bij wat IK nodig heb. En da’s comfort, focus, en tijd voor mezelf.

Wat hier precies de ondernemingsles is? Geen idee hoor. If anything: doe vooral meer je zin, ook al heb je er schrik voor.

See you soon, Bali. 🌴

Even stoefen op mezelf, mag dat? Het leukste compliment van afgelopen week: "Jij begrijpt mij echt".

Ik had vorige week een strategische workshop met een SaaS founder. Op het einde zei hij dat ik zo goed kon intappen op zijn leefwereld. Dat ik snapte waar hij mee bezig was. Hij herkende zich in mijn verhaal, en vanuit m'n eigen ervaring met start-ups en funding kon ik hem zelfs wat tips meegeven voor z'n volgende stappen.

Da's eigenlijk wel bijzonder. Want ik heb me na de overname van mijn agency net heel hard verzet tegen "nog eens iets doen voor diezelfde doelgroep". SaaS en dienstverlenende bedrijven - ik had er jaren mee gewerkt en wou even iets anders. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom. Misschien wou ik mezelf bewijzen in een andere sector - bij corporates, of familiebedrijven. Of ik was het gewoon even beu.

Maar nu snap ik waarom ik toch blijf terugkeren naar diezelfde mensen. Ik klik gewoon écht goed met founders die iets aan het bouwen zijn. Ik wéét hoe dat voelt. De twijfels, de eenzame beslissingen, de momenten waarop je denkt "waar ben ik mee bezig?". I've been there.

En net daarom ga ik in m'n vragen vaak wat dieper.
"Waar lig je 's nachts van wakker? Wat frustreert je mateloos aan je bedrijf of industrie? Wanneer voelde je voor 't laatst dat het écht klopte? Waar krijg je energie van?"

En dan deel ik vaak ook een stukje van mijn eigen verhaal. Wat niet zo evident is in zo'n setting. Soms vraag ik me af of die klant daar wel op zit te wachten. Maar uiteindelijk werkt het wel, door die kwetsbaarheid langs mijn kant ontstaat er meer eerlijkheid en openheid.  

Waardoor ik op mijn beurt betere content kan schrijven, en jullie interessantere verhalen hebben om te lezen. Graag gedaan hé 😉

Foto © Daphne Matthys

LinkedIn is geen lineair medium. Je hoeft er dus ook niet op die manier mee aan de slag te gaan.

Ik hoor het zo vaak: "Ik weet niet waar ik moet beginnen. Moet ik eerst mezelf introduceren? Dan iets over mijn achtergrond? En dan pas over wat ik nu doe?"
Maar nee, zo werkt het niet.

Vroeger toonde LinkedIn je posts in chronologische volgorde. Dan had die aanpak nog enigszins zin. Maar nu? LinkedIn toont evengoed een post van drie weken geleden als eentje van vandaag. Jouw 'introductiebericht' staat misschien ergens onderaan iemands feed terwijl je post over het afgelopen weekend bovenaan verschijnt.

En ik moet mezelf daar soms ook aan herinneren hoor. Als ik met een nieuwe klant start, zijn de eerste posts altijd het moeilijkst. Dan merk ik dat ik zelf ook in die val trap van "maar we moeten toch eerst context geven, toch eerst uitleggen wie je bent?" Tot ik mezelf weer even aan m'n eigen strategie herinner.

Ik zie LinkedIn eerder als een spinnenweb dan als een tijdlijn.
Je hebt een aantal content pillars - thema's waar je over schrijft. En elke post die je maakt, hangt ergens in dat web. Op zichzelf staand, maar toch verbonden met het grotere geheel.

Wat betekent dat concreet?
→ Elke post moet op zichzelf begrepen kunnen worden
→ Je hoeft niet te verwijzen naar "zoals ik vorige week zei"
→ Je hoeft geen verhaallijn op te bouwen van A naar B naar C
→ Mensen scrollen, ze lezen niet jouw hele profiel chronologisch door

En ook dit: we overschatten enorm hoeveel mensen meekijken, hoeveel ze van onze content onthouden of hoe erg ze 'met ons bezig zijn'. We denken dat iedereen opmerkt dat we ineens vaker posten. Of dat ze zich afvragen waar onze introductie blijft. Maar de realiteit? De meeste mensen scrollen gewoon door. Ze zien een post, vinden 'm interessant (of niet), en gaan verder met hun leven. En ze onthouden slechts bits and pieces.

Dat klinkt misschien confronterend, maar eigenlijk is het ook bevrijdend.

Het haalt de druk weg om 'het perfecte eerste bericht' te schrijven. Je kan gewoon beginnen. Midden in je verhaal. Bij een gedachte die je vandaag had. Bij iets dat je deze week leerde. 

Hoop dat 't je kan inspireren om te starten met je eigen spinnenweb 😉 🕸️

LAUD

At LAUD, I help businesses grow with smart digital marketing strategies that drive measurable results. 

By combining strategic planning with a strong focus on performance, I guide brands toward sustainable growth. 
Working with clients like Roularta Media Group, Finezz, Uptone, and Visit Oostende, we ensure that every campaign makes an impact.

In addition, The Academy by LAUD offers training and coaching for businesses and professionals looking to enhance their digital knowledge and skills. My goal? Going beyond the standard approach and continuously embracing digital innovation.

💡 Brands that trust LAUD:
🔹 Roularta Media Group
🔹 Finezz
🔹 Immovlan
🔹 Bouwgroep Driemo
🔹 Visit Oostende
🔹 Acasa
🔹 Imroder
🔹 Uptone
🔹 ... and more

🎯 Looking for a smart, strategic marketing approach? Let’s connect!

Zaakvoerder

BOSS paints

Supporting the launch of a new style brand at BOSS paints, focused on colour, interior and aesthetics. Responsible for brand development, content strategy and digital activation.

Freelance Brand owner en content marketeer 

Roularta Digital

Bij Roularta Digital, onderdeel van Roularta Media Group, help ik ons team met praktische marketingvragen, geef ik trainingen via ons Back To Basics-programma en denk ik mee over strategieën. Mijn focus ligt op het ondersteunen en versterken van ons team in hun dagelijkse werk.

Kenniscoach

Arteveldehogeschool

Als gastdocent deel ik mijn expertise in digital marketing met studenten in de professionele bachelor Communicatiemanagement, het postgraduaat Digital Marketing Communication en het postgraduaat Digital Content Creation. Ik breng praktijkervaring rechtstreeks de klas in, en help studenten om up-to-date te blijven met de nieuwste trends en strategieën in de digitale marketingwereld.

Gastdocent digital marketing

d-artagnan

Ik ontwikkel en implementeer digitale strategieën voor online employer branding campagnes, waarbij ik samenwerk met accountmanagers en strategen om tot de juiste aanpak te komen. Ik zorg voor een duidelijke vertaling van strategie naar uitvoering, van de online campagne tot de landingspagina. 

Daarnaast voer ik audits uit op digitale kanalen en formuleer ik aanbevelingen op basis van cijfers en rapportages. Met een brede basiskennis van online marketing en sterke interesse in nieuwe technologieën, help ik klanten succesvol hun digitale doelen te bereiken.

Freelance Digital Strategist & Marketeer

Hectaar

Sales

ION develop different

Senior Marketeer

Lead Generation Expert

Student Kick-Off vzw

Coördinator Marketing

Let's get LAUD 🙋‍♀️ | marketing strategie | digital excellence for your company and your team

I started my career deep in the world of lead generation for real estate developers, helping them find the right buyers and investors through smart, data-driven marketing. 

Performance marketing, conversion tracking and audience targeting became second nature. 

But I quickly realized that many businesses were missing a bigger picture strategy. One that goes beyond ads and actually builds long-term growth.

That’s why I founded LAUD.

Now, I help ambitious brands turn marketing into a real business driver, not just an expense. 
Whether it’s high-impact ad campaigns, a smart positioning strategy or training teams to become revenue-generating marketers, I love making marketing work for businesses, not the other way around.

💡 Worked with brands like Roularta Media Group, Finezz, Immovlan, Bouwgroep Driemo, Visit Oostende, Acasa and more.

🎯 What I’m great at:
✔ Performance marketing (Meta Ads, Google Ads, LinkedIn Ads, TikTok Ads)
✔ Marketing strategy & positioning
✔ Always-on campaigns & lead generation
✔ Social media & content strategy
✔ Marketing Academy & training

Looking for straightforward, effective marketing that actually drives results? Let’s chat!

Laura De Smet

8 gemiste oproepen van 3 verschillende nummers.
Een WhatsApp: “ik heb u gisteren al gemaild.”
Een mail in mijn inbox: “ik had u zaterdag al gemaild.”
Het is maandag. 💀

Soms voelt het alsof de wereld denkt dat ik een soort menselijke chatbot ben met een 24/7 SLA en instant responses, zelfs wanneer ik op dat moment vier uur lang een masterclass geef en letterlijk niet kan antwoorden.

Alsof bereikbaar zijn en beschikbaar zijn dezelfde betekenis hebben. 
Spoiler: dat zijn ze niet.

De voorbije weken merkte ik opnieuw hoe hard alles duwt.
Alles moet snel, gehaast, liefst nog voor ik begrijp waarover het gaat.
En het klinkt dramatisch, maar zo voelt het soms: je ademt in de ochtend, en tegen dat je uitademt, heb je al vijf berichten, drie oproepen en iemand die zich afvraagt waarom je nog niet gereageerd hebt.

En ondertussen ben ik gewoon… een mens.
Een mens die vaak 3 uur in meeting zit.
Een mens die 4 uur bij een klant werkt zonder ook maar één keer op haar gsm te kijken.

Een mens die thuiskomt en méér wil zijn dan haar inbox.
Wanneer ik ’s avonds door mijn voordeur wandel, wil ik koken, bakken, met lego spelen, rommelen in de keuken, even verdwijnen in zachte dingen die geen deadlines hebben.

Ik wil níét om 20u30 een WhatsApp beantwoorden over een ad-set die even kan wachten tot de volgende ochtend.
Niet omdat ik niet wil helpen, maar omdat ik niet kan blijven geven in een tempo dat menselijk niet vol te houden is.

Ik heb geen team dat in de coulissen alles opvangt.
Geen leger van account managers die mijn gsm van me overnemen.

Dus wanneer ik ’s morgens om 7u antwoord, dan is dat geen AI-bot, maar ik — half aangekleed, tussen de muesli, de yoghurt en mijn kop koffie — die probeert de dag te structureren nog voor ze begonnen is.

Ik ben aan het werken terwijl ik nog niet eens helemaal wakker ben.

In tijden zoals deze, wanneer mijn congé in Mexico dichterbij komt maar tegelijk nog eindeloos ver voelt, merk ik dat de druk sneller binnenkomt.
 
Mijn buffer wordt dunner.
Mijn geduld voor het altijd-aan-staan zakt.
Mijn hoofd zegt: “Het is te veel.”

Ik denk dat veel ondernemers dit herkennen:
wij bouwen bedrijven vanuit passie, vanuit vakmanschap, vanuit liefde voor onze klanten, maar we worden soms opgeslorpt door een verwachtingscultuur die niet meer klopt.

Een cultuur waarin snelheid gelijkstaat aan kwaliteit, waarin aanwezigheid gelijkstaat aan waarde, waarin je bereikbaarheid soms belangrijker lijkt dan je expertise.

En dat wringt.
Het wringt bij mij.
Het wringt bij velen.

Dus laat dit een zachte reminder zijn. Aan mezelf, aan anderen, aan iedereen die voelt dat het tempo soms hoger ligt dan hun hartslag aankan:

Rust is geen luxe.
Beschikbaarheid is geen verplichting.
En een ondernemer die ’s avonds wil koken en met haar kat spelen, is geen slechte professional.

Let’s get LAUD 🌶️ | Turning marketing into a growth system | Strategy, ads & team enablement

Ik merkte dat ik begon te tellen, zonder dat ik daar echt een bedoeling bij had. ☝ ✌ 🤟 

Enter de keynote van Peter Hinssen bij Wintercircus Ghent.

Sterk, zoals altijd. Veel technologie, veel toekomst, veel tempo. 
Het soort verhaal waarbij je voelt hoe snel alles beweegt en hoe groot de beloftes zijn.
En toch was er dat andere gevoel dat bleef terugkomen.

In al die beelden, voorbeelden en verhalen doken vooral mannen op. 

Na slide 300 dacht ik bij mezelf: dit voelt soms als een Biggest 🍆 Contest voor technologieverhalen: wie heeft de grootse claims, de grootste toekomst, de meeste zekerheid.
(of onzekerheid lolzies. Sammeke, uwen cashflow is eng 💀 )

Het was zo’n moment waarop je iets ziet en het daarna niet meer kan ont-zien.

Het deed me verder denken.
Wie er rond Trump zit, bijvoorbeeld. CEO’s, techleiders, mensen die invloed hebben. Ook daar zie je opvallend weinig vrouwen.

Waar zitten die eigenlijk?
Willen we daar niet zitten?
Krijgen we de kans niet?

Of is dit gewoon iets historisch dat nog altijd aan het doorsijpelen is en dat we collectief onderschatten?

Ik heb daar geen helder antwoord op en eerlijk gezegd wantrouw ik elk antwoord dat te snel klaar is. Dit voelt complexer dan één oorzaak of één schuldige.

Want, to be frank, ogen sommige van die tafels ook gewoon vermoeiend. Veel ego, veel zekerheid, veel grote woorden. 
Altijd weten hoe het zit, altijd vooruit, weinig ruimte voor twijfel of voor zinnen die nog niet helemaal af zijn.

En ja, dat zeg ik terwijl ik zelf vaak de luidste in de ruimte ben. Ik neem plek in, ik hou van ambitie, ik ben niet bang om scherp te zijn. 
Dat maakt het misschien net extra voelbaar wanneer het spel eenzijdig wordt.

Tegelijk zie ik vrouwen die bedrijven leiden, teams dragen en moeilijke knopen doorhakken, vaak op een manier die minder zichtbaar is maar daarom niet minder beslissend. 

Minder gericht op het podium, meer op wat er gebeurt nadat het applaus wegvalt en de gevolgen beginnen.

Misschien zitten we niet aan die tafel. 
Misschien worden we niet altijd gevraagd.
Misschien is het ook gewoon niet de enige plek waar echte beslissingen genomen worden.

Dit is geen klaagzang en ook geen pleidooi.

Het is vooral een vraag die bleef hangen en waar ik zelf nog geen sluitend antwoord op heb.

En als iemand hier goede stukken of degelijk onderzoek over kent, geen slogans en geen snelle takes, dan lees ik die met plezier.

Een masterclass bij mij voelt tegelijk als een wervelwind en een verademing.

Misschien komt het door mijn kerstboom die nu al staat en waarvan de lichtjes elke avond branden. 🎄
Misschien door mijn aangeboren drang om warmte en gezelligheid te creëren, zelfs als het om werk gaat. 
Of misschien gewoon omdat ik niet anders kan dan mensen ontvangen zoals ik zelf graag ontvangen word.

Ik voel me nergens zo in mijn element als wanneer ik voor iemand kan zorgen. 😊 
Niet op een overdreven manier, maar in die kleine, vanzelfsprekende dingen: 
- een drankje klaarzetten
- iets lekkers op tafel leggen
- zorgen dat iedereen zich comfortabel voelt. 

Daarom gaan mijn masterclasses door bij LikeBirds Coworking Gent, een plek waar de sfeer al voor de helft het werk doet. 

En eens we beginnen, gaat het vooruit. 
Ik neem je mee door inzichten, voorbeelden, structuren en technieken zonder tijd te verspillen. 
Het mag snel gaan, het mag stevig zijn, het mag een wervelwind zijn — zolang het helder blijft en je er energie van krijgt, niet minder.

Tegelijk is er altijd ruimte voor zachtheid. ☁️
Voor een vers tiramisutaartje (zelfgemaakt of van een goeie bakker). 
Voor een gembershotje van Justin Couturon van GYMLOFT.
Omdat ik het heerlijk vind om eten en kleine ritueeltjes te verweven in momenten waarop mensen iets nieuws leren.

Ik wil dat mensen uitkijken naar mijn masterclasses zoals je uitkijkt naar een gezellige avond bij iemand die altijd nét iets meer moeite doet. 

Waar het warm is, waar het goed ruikt, waar je veel bijleert zonder dat het aanvoelt als moeten.

Zo wil ik werken: inhoudelijk scherp, maar altijd ingebed in warmte.
 
Een wervelwind wanneer het nodig is, een verademing wanneer het mag.

En altijd met eten, gezelligheid en zorg. Omdat dat mijn manier van professionaliteit is.

--- 

Dit jaar staat er nog 1 Masterclass op de planning: Google Ads op 18/12. Deze is volzet, maar laat iets weten als je graag op de wachtlijst komt. :)

taplio

The Battle

Hanne T'Kindt

Laura De Smet

Followers

Posts

Engagements

Likes

Performance ScoreHanne T'Kindt's LinkedIn Performance

Performance ScoreLaura De Smet's LinkedIn Performance

Ready to grow your LinkedIn presence?

taplio

The Battle

Hanne T'Kindt

Laura De Smet

Followers

Posts

Engagements

Likes

Performance Score.css-goub6s{font-size:var(--chakra-fontSizes-md);font-weight:500;color:var(--chakra-colors-gray-600);display:block;margin-top:var(--chakra-space-1);}Hanne T'Kindt's LinkedIn Performance

Performance ScoreLaura De Smet's LinkedIn Performance

Ready to grow your LinkedIn presence?

Performance ScoreHanne T'Kindt's LinkedIn Performance